Bu, İlham Əliyevin qeyd-şərtsiz qələbəsidir. Xüsusi qabardılası fakt budur ki, mina xəritələrinin Azərbaycana verilməsi Birləşmiş Ştatların Dövlət Departamenti və Avropa İttifaqının vasitəçilik missiyası nəticəsində baş tutub.

Əliyev dürstlüyünün həm daxilə, həm daxili səmimiyyətinin faydasını gördüyü kimi, Paşinyan da səriştəsizliyinin, vecsizliyinin, amma daha çox satqınlığının altını çəkir.

Bir müddət əvvəl Rusiya Prezidentinin hüzurunda Baş nazir kimi gah əlini, gah çantasını unudan Paşinyan Baş nazir əvəzi kimi bu dəfə lap özünü unudub. Məsələn, Vaşinqton və Brüsseldən xahiş edib ki, əsirlərin qaytarılması üçün Bakı-İrəvan danışıqlarında vasitəçi olsunlar. Haqqın.az yazır ki, Paşinyanın xahişini Azərbaycanın siyasi rəhbərliyinə məhz Birləşmiş Ştatların Dövlət Departamentinin nümayəndəsi çatdırıb. Redaksiyada əmin idilər ki, Bakıda erməni hakimiyyətinin bu metamorfozasından əlbəttə təəccüblənirlər, amma Paşinyanın Amerika Birləşmiş Ştatları vasitəsilə elan etdiyi “mina xəritələrini təqdim etmək” arzusuna da qarşı çıxmırlar.

Ağdamı əhatə edən mina xəritəsi əldə edilir. 15 dənə ermənini qaytarmaqla gələcəyin onminlərlə insanı xilas edilir. Xilas-təmizləmə missiyası davam etməkdədir. Deməli Ağdamın başına ürəklə, lap elə Mina dağı kimi dolana biləcəyik, mina dağı kimi yox.

Mina xəritələrinin davamı da olmalıdır. Biz Paşinyanın Rusiyanı satmasının nəticələrindən maksimum bəhrələnməliyik. Onu da qeyd edim ki, Paşinyanın Bakıya ABŞ vasitəsilə iltimasda bulunması versiyası əvvəl yalnız Haqqın.az-ın fərziyyəsi idi. Amma az sonra Paşinyan mitinqdə çıxışı zamanı şəxsən təsdiq etdi ki, həqiqətən də Amerika Birləşmiş Ştatları Dövlət katibinin köməkçisi Filip Riker əsirlər məsələsində irəliləyişə nail olmaq barədə Entoni Blinkenin tapşırığını çatdırıb.

Məntiqlə də hər şey yerinə oturur: Hələ buna qədər də bir neçə dəfə Ermənistan Baş naziri regiona Qərb dövlətlərinin dəvət olunmasını, müharibə sonrası proseslərdə bu qütbün fəal iştirakını rica etmişdi. Paşinyan əl üstə kimin əli oyununun qaydalarını bilməmiş deyildi və onun hesabıyla burda ən son əl Rusiya olmamalıydı.

Hə, burda çox mühüm bir nüans da var. Bakı yalnız o 15 dənə ermənini təhvil verməyə razılaşır ki, Qarabağda hərbi cinayət törətməyə macal tapmamışdı. Yəni bizimkilər onları, ərazimizdə hər hansı təxribat və ya terror hadisəsi törətməyə imkan vermədən götürmüşdülər. Və bu arada baş verən başqa bir hadisəyə də qayıdaq. Ermənistan Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinə müraciətlə Azərbaycandan 11 vətəndaşının dərhal sərbəst buraxılmasını tələb etmişdi. İnsan Hüquqları Məhkəməsi isə bu tələbi rədd etmişdi. Azərbaycan Hökuməti isə Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinin bu qərarını alqışlamışdı. Deməli, Azərbaycanı, adətən ölkəmizə qarşı qərəzli qərarları ilə seçilən bu qurum belə müdafiə etməyə məcbur olmuşdu. Ermənistan isə qısa-qapanmalarla, başı-ayağa naməlum sınıq xətlərlə zəngin kursu ilə sabitqədəm bir dövlət olmadığını hər dəfə nümayiş etdirməkdədir. Məsələn, son hadisəyə qədər də Ermənistanın bir gün NATO-ya, bir gün Fransa Prezidentinə əl açması nümayiş etdirmişdi ki, ermənilər öz tarixi xasiyyətinə, öz genetik təbiətinə-satqınlıqlarına sədaqətlidirlər!

Rusiyada bir sıra müşahidəçilər açıq şəkildə bəyan edirlər ki, Ermənistan Rusiyanı hər gün daha çox satır! Və onun bu yaxınlarda Ermənistan-Azərbaycan sərhədinə dəvət etdiyi dövlətlər, qütblər Ermənistanın əbədi hamilərinin-Rusların marağında deyil, Kremlin rəqibəri, hətta düşmənidir və buna görə də rusların xoşuna gəlmir. Lap elə tutaq ki, Amerika Birləşmiş Ştatlarını, Avropa İttifaqına üzv olan dövlətləri bölgəyə Paşinyan dəvət etmişdi: bəs nəticəsi nə oldu? Nəticə o oldu ki, mina xəritələrini Azərbaycana verməyə Paşinyan məhz Dövlət Departamenti, Avropa İttifaqı vasitəsilə məcbur oldu.

Bu gün Ermənistan özünün ən ağır vaxtlarını yaşayır! Qarşıdan parlament seçkiləri gəlir. Erməni seçicinin öz gələcəyini seçmək şansı yoxdur: ona görə ki, bir tərəfdə məğlub Paşinyanın rəhbərlik etdiyi bugün var, bir tərəfdə terrorla, parlament gülləbaranıyla, korrupsiya ilə, bir sözlə, bütün dövlət və müharibə cinayətləri ilə zəngin keçmiş var ki, onun da təmsilçisi Köçəryandır. Gələcək isə yoxdur! Erməni xalqı isə bir neçə pisdən birini, daha doğrusu iki ən pisdən birini seçmək məcburiyyətində qalıb. Balalarının nəşini alanda sevinən sadə erməni üçün bu saat Qarabağ sadəcə gedər-gəlməzdir! Ermənidən ötrü Qarabağ müqəddəslik yükü daşımır. Erməni insan Azərbaycan tərəfə bundan sonra yalnız kor bucaq altında baxmalı olacaq. Ağlamaqdan kor olmuş bucaq altında.