 |
 |
PAŞA Holding-in dəstəyi ilə Alim Qasımovun yeni, ölkəmizin ikinci Qarabağ müharibəsində əldə edilmiş qalibiyyətinə həsr olunmuş mahnısı işıq üzü görüb. Belə ki, ölkəmizin milli mənəvi dəyərlərini yaşatmaq idealogiyasına sadiq qalaraq, Şirkət bu dəfə həmvətənlilərimiz arasında Qələbə sevinci və milli vətənpərvərlik ruhunun artırılmasına öz töhfəsini vermək məqsədilə Azərbaycan mədəniyyətinin görkəmli şəxsiyyətinin əsərinin ərsəyə gəlməsinə dəstək göstərib. Həmən əsərin Kəlbəcərin azad olunması ilə eyni tarixdə ərsəyə gəlməsi bizə ayrıca qürur hissi yaşadır.
Vətənə xoş gəldin, Kəlbəcər!
Dünən Kliniki Tibbi Mərkəzdə vəfat edən Azərbaycanın teatr və kino aktyoru, Xalq artisti Əjdər Həmidov bu gün Şabranda dənf olunacaq.
Publika.az xəbər verir ki, bu barədə Dövlət Akademik Milli Dram Teatrının mətbuat xidmətinin rəhbəri Cavid Zeynallı məlumat verib. Cavid Zeynallı bildirib ki, aktyor ata və anasının yanında dənf olunmağını vəsiyyət edib.
Xatırladaq ki, bir neçə gün əvvəl xəstəxanaya yerləşdirilən aktyor insultdan əziyyət çəkirdi.
Xalq artisti, aktyor Əjdər Qüdrət oğlu Həmidov vəfat edib.
"Qafqazinfo" xəbər verir ki, bu barədə Azərbaycan Dövlət Akademik Milli Dram Teatrının mətbuat xidmətinin rəhbəri Cavid Zeynallı məlumat verib.
Xatırladaq ki, aktyor bir neçə gün əvvəl xəstəxanaya yerləşdirilmişdi, o, insultdan əziyyət çəkirdi.
Qeyd edək ki, Əjdər Həmidov 28 sentyabr 1953-cü ildə Şabran rayonunun Aygünlü kəndində anadan olub. O, 1979-cu ildə M.A.Əliyev adına Azərbaycan Dövlət İncəsənət İnstitutunun dram və kino aktyorluğu fakültəsini bitirib.
Aktyor bir sıra filmlərdə uğurlu obrazlar yaradıb. "Kişi sözü"ndə Qasım, "Lətifə"də Əhməd, "Hacı Qara"da Kərəməli və başqa rolları onu tamaşaçıların sevimlisinə çevirilib. 2007-ci ildə Azərbaycan Televiziyası ilə nümayiş etdirilən "Yoxlama" adlı çoxseriyalı televiziya filmindəki Müfəttiş obrazı sənətçiyə böyük uğur gətirib.
Əjdər Həmidov 2002-ci ildə Azərbaycanın Əməkdar Artisti, 2018-ci ildə Azərbaycanın Xalq artisti fəxri adına layiq görülüb.
Allah rəhmət eləsin!
.jpg)
Azərbaycanın Xalq artisti Samir Cəfərov Şuşada dahi müğənni, SSRİ Xalq artisti Bülbülün ev muzeyində olub.
Kult.az xəbər verir ki, o, Bülbülün güllələnmiş büstünün qarşısında dahi bəstəkar Üzeyir Hacıbəyovun Nizami Gəncəvinin “Sevgili canan” qəzəlinə bəstələdiyi eyniadlı romansını ifa edib.
Qeyd edək ki, Bülbül həmin romansın ən mahir ifaçısı hesab olunur.
Vətən müharibəsində şəhid olan hərbçilərimizə və əsgərlərimizə ithafən videoçarx hazırlanıb.
“Qafqazinfo” xəbər verir ki, çarxda şəhidin sözləri şeir formasında səsləndirilib. Layihənin müəllifi Naid Şadxandır.
Digər vətənpərvərlik layihəsinə isə müğənni Dilarə Kazımova imza atıb. Bir neçə həftə əvvəl ermənilərin şikayəti nəticəsində “Youtube” kanalı bağlanan ifaçı “Azərbaycanım” adlı mahnını repertuarına daxil edib.
Dilarə musiqisi Faiq Sücəddinov, sözləri Baba Vəziroğluya aid olan iş barədə fikirlərini belə ifadə edib:
“İnformasiya cəbhəsində vuruşanda eyni zamanda mahnı ilə dəstək olmaq istəyirdim. Öz töhfəmi musiqi ilə, səsimlə vermək niyyətində idim. Faiq Sücəddinov zəng etdi ki, sənin səsinə uyğun mahnı var. Mən çox bəyəndim. Bu mahnının sözləri çox gözəldir, inam və ümid verəndir. İşğaldan azad olunmuş torpaqlara həyatın, baharın gəlməsini tərənnüm edir, stimul verir. Həmin torpaqların əvvəlki halından daha gözəl olacağından bəhs edir”.
Yeni zəfər tarixini yazan Azərbaycan əsgərlərindən biri də İlqar Vüqar oğlu Bürcəliyevdir.
Ali Baş Komandan İlham Əliyevin başçılığı ilə şanlı Ordumuz tərəfindən aparılan 44 günlük Azərbaycan Böyük Vətən müharibəsi zəfərlə başa çatdı. Bu şanlı müharibənin sonunda Ermənistanın işğalı altında olan 300-ə yaxın kənd, 5 şəhər, 4 qəsəbə, çoxsaylı strateji yüksəklik düşməndən azad edildi. Hər bir kəndin, şəhər və qəsəbəmizin işğaldan azad edilməsi xəbərini Müzəffər Ali Baş Komandandan eşidirdik, hər gün bu xəbərləri səbirsizliklə gözləyirdik. Xalq bu şad xəbərlərin arxasında hansı əziyyətlərin, necə böyük zəhmətin, fədakarlığın dayandığının fərqində idi. Düşmənin uzun illər işğal altında saxladığı torpaqlar uğrunda aparılan müharibənin zəfər sonluğu hər bir vətəndaşımızı, dünya szərbaycanlılarını, Azərbaycansevərləri hədsiz dərəcədə sevindirirdi. Bu xəlqi sevinci, milli fərəhi və qüruru bizə öz canı, qanı bahasına qazandıran mübariz Azərbaycan əsgərinin haqq-sayı unudulmazdı.
Bu gün haqqında ürək sözü yazacağım şəhidin ailəsi doğma Azərbaycanımızda yetərincə tanınan, sevilən, mədəniyyət tariximizdə özünəxas xidmətləri olan ailədir. Azərbaycan Respublikasının xalq artistləri - teatr və kino aktyorları Məhəmməd Burcəliyev, Sədayə Mustafayevanın ailəsi. Şəhid İlqar Burcəliyev hər iki ustad səhnə ustasının nəvəsi, tanınmış teatrşünas-tənqidçi Anar Burcəliyevin isə qardaşı oğludur.
19 yaşlı İlqar Burcəliyev mənsub olduğu ailənin sənət uğurlarını, necə deyərlər, gerçək müharibə səhnəsində, hərb teatrında davam etdirdi...
İlqar artıq 1 il 3 ay idi ki, müsəlləh Azərbaycan əsgəri idi. O, Vətən üçün öz Konstitusiya borcunu, hərbi xidmətini keçirdi.
O, 11 mart 2001-ci ildə doğulub. Hələ orta məktəb illərindən hər zaman Vətəninə bağlı bir övlad olması ilə seçilib. Azərbaycan və Türkiyə bayraqlarına sarılmağı sevib - bayraq tutqusu olub. Çox zaman əlinin üstünə, üzünə Azərbaycan və Türkiyə bayraqlarının şəkillərini çəkərmis.
Şəhidimiz futbola da böyük maraq göstərib. Bu maraq onu 13 yaşındaykən “Vətən” futbol klubuna gətirib. Bir müddət burada yaşıl meydançada öz bacarığını göstərdikdən sonra 16 yaşında “Kəpəz” futbol klubunda fəaliyyətini davam etdirib. Hətta U-17 milli komandamızın sıralarına da buradan dəvət alıb. Sonra Gəncə futbol məktəbini milli komandamızda uğurla təmsil edib. Uğurlu nəticələri nəzərə alınaraq, "Zirə" futbol klubuna transfer olunub. 2019-cu il iyul ayının 22-də həqiqi hərbi xidmətə yollandığı üçün futbol karyerasını müvəqqəti olaraq dondurmalı olub. Beləcə qəhrəman Vətən övladının Vətən sevdası praktik hərb müstəvisinə keçib.
İlqar Burcəliyev Azərbaycan Böyük Vətən müharibəsində öz mərdliyi, rəşadəti ilə fərqlənən əsgərlərimizdən biri olub. Döyüşlərin gərgin vaxtında o, gözünü qırpmadan yaralı hərbçi yoldaşlarını döyüş meydanından bir-bir çıxarmağa başlayıb və yenidən döyüş meydanına geri dönüb. Bu zaman isə namərd düşmənin snayper gülləsinə tuş gələrək, müharibənin ikinci günü - 28 sentyabr 2020-ci il tarixində Tərtərin Talış kəndi və Talış yüksəkliyi uğrunda gedən qızğın döyüşlərdə şəhidlik zirvəsinə ucalıb.
Bu gün Hərbi Hospitalda müalicə alan bir sıra əsgər dostları onları döyüş meydanından çiynində çıxardığı üçün məhz İlqar Burcəliyevin əziz xatirəsinə duaçıdır. Vətənpərvər, mərd və cəsur İlqar Burcəliyev kimi oğullar heç zaman unudulmayacaq. Bürcəliyevlər ailəsi XX yüzil Azərbaycan mədəniyyəti tarixində yer almısdısa, İlqar hələ 19 yaşında Burcəliyev soyadını könüllərə Şəhid altun titulu ilə nəqş etdi.
ŞƏHİDLƏRİMİZİ UNUTMADIQ, UNUTMAYACAĞIQ!
QARABAĞ AZƏRBAYCANDIR! DÖVLƏTİMİZ VAR OLSUN!
Qənirə Paşayeva,
Milli Məclisin Mədəniyyət komitəsinin sədri
"Bir vaxtlar Azərbaycan milli kinosunun özündə elə bil ayrıca "kino adası" vardı - "Ocaqovun kinosu" var idi, var və həmişə yaşayacaq.
Milli.Az Kulis.az-a istinadən Migel de Servantesin "Don Kixot" əsəri haqda çəkilmiş filmlərin təhlilini təqdim edir.
Süjet: La Mançada yaşayan, artıq gənc olmayan zadəgan Alonso Kixano cəngavərlik haqda romanlara aludə olur. Və bu romanlardan ilhamlanan, özünə Don Kixot adını seçən Kixano səyahət etmək, qəhrəmanlıqlar göstərmək qərarına gəlir. O, yaraqlanıb Rosinant adlı qoca atına minərək səfərə yollanır. Sanço Pansa adlı kəndlini isə özünə köməkçi götürür.
Don Kixota ürəyinə hakim olacaq gözəl bir xanım da gərəkir ki, onun şərəfinə hünərlər göstərsin. Bunun üçün o, kənd qızı Aldonsanı seçir və onu Dulsineya adlandırır.
Dünyada ədaləti bərqərar, xeyirxahlıq etməyə çalışan Don Kixotun hərəkətləri çox zaman başqalarına ziyan gətirir və o, lağa qoyulur. O, çobanı ağasının zülmündən qurtarır. Amma çoban ağası tərəfindən daha möhkəm döyülür.
Daha sonra Don Kixot məhbusları azadlığa buraxır. Məhbuslar isə əvəzində onu daşqalaq edirlər. Don Kixot gah qoyun sürüsünü düşmən ordusu kimi qəbul edərək onları vurur, gah yel dəyirmanlarını bədheybət kimi görərək onlarla döyüşür. Hersoq və hersoginya üçün isə Don Kixot əyləncədir.
Həmkəndliləri Don Kixotu xilas etmək üçün evinə qaytarmağa çalışır. Onlar Don Kixotun bədbəxtliyinin əsas səbəbinin kitablar olduğunu düşünürlər və onlar yandırılır. Cəngavərin özü isə hesab edirdi ki, ona üz verən bütün bədbəxtliklər, insanların onu anlamaması yalnız igid adamların qismətinə yazılan bir sınaqdır.
Sonda Don Kixot cəngavərlik arzusundan əl çəkir, məyusluqla öz adi həyatına qayıdır və ölür.
"Don Kixot" (1604 -1616) romanının dəyərli cəhətlərindən biri onun ədəbiyyat tarixində, bir oxucunun bədii əsər sayəsində həyatını dəyişməsi, yetkin çağında özünü kəşf etməsidir. Əsərin digər önəmli cəhəti onun qəribə ziddiyyətində - həm cəngavərlik romanlarına parodiya kimi yazılmasında, həm də onun zaman-zaman dərin, fəlsəfi, siyasi, ictimai, dini anlamlar almasında, ümumiyyətlə, çoxtərəfli yozulmasındadır.
Don Kixotluq mübarizə formasıdır. Don Kixotluq ideologiyadır. Don Kixotluq fərdin axına qarşı getməyi bacarması, kütləvi psixoloji basqıya, istehzalara baxmayaraq əqidəsində sarsılmaması, ona səmimiyyətlə inanmasıdır. Don Kixotluq gerçəklikdə illüziyanı, kobud reallıqda idealizmi, diktaturada azadlığı qurub yaşatmaqdır.
Təsadüfi deyil ki, romanı ekranlaşdıran rejissorlar interpretasiyalarında Don Kixot obrazına parodik rakurs sərgiləmirlər, onların hər biri əhvalatda öz individual Don Kixotunu yaratmağa çalışıb...
"Don Kixot"un indiyədək otuzdan çox versiyası çəkilib. İlk ekran versiyasını 1903-cü ildə fransız rejissorları Fernan Zekka və Lyüsen Nonqe çəkib. Araşdırmaçıların fikrincə, film qəhrəmanın daxili dünyasını mərkəzə gətirib və onun təxəyülü burlesk (məzmunun ifadə tərzinə uyğun gəlməməsi, örnəyi, cəngavərin təlxək qiyafəti geyinməsi) tərzində göstərilir.
Layihədə isə dörd film haqda danışacağıq.
1933-cü ildə ekranlara çıxan "Don Kixot"un müəllifi alman rejissoru Georq Vilhelm Pabstdır. Pabst alman kinosunun əhəmiyyətli nümayəndələrindən biridir. 1929-32-ci illər ölkədə müharibə tematikasına meyil artanda, onun "Qərb cəbhəsi, 1918" filmi pasifizmi təbliğ edirdi. O, müharibənin gətirdiyi iztirabı tamaşaçının real hiss etməsi üçün filmi dokumental işləmişdi və kinematoqrafik fəndlərdən qaçmışdı.
Bertold Brextin "Üç quruşluq opera" pyesini isə şərti qurmuşdu, tutqun tonlu dekorasiyalardan istifadə eləmişdi, polislə cinayətkarlar arasındakı sıx əlaqənin olduğunu göstərmişdi.
Hitlerin hakimiyyətə gəlişindən sonra Pabst Fransada yaşayır və "Don Kixot" filmini də burada çəkir. Onun "Don Kixot"u daha çox siyasi anlam daşıyırdı. Bu, görünür, rejissorun nasistlərin hakimiyyətinə ya refleks, ya düşünülmüş reaksiyası idi. O, bu monumental əsəri minimalizmlə - minimal dekorasiyalarla, kiçik məkanlarda və əsasən bir xətt üzərində işləyir. Yəni 55 dəqiqəlik filmdə Don Kixotun saraya dəvət edilməsi, əyanların ondan məsxərə personajı düzəldərək həzz alması, ona başqa planetdən gətirilmiş qeyri-adi varlıq kimi baxmaları, yuxarı təbəqə üçün cəngavərliyin dəyər yox, keçmişin qalığı olması, sadə insana meşşan münasibəti xətti özəlliklə qabardılır. Pabstın əhvalatında Don Kixot bütün bu alçalmaları ağır xaç kimi təmkinlə daşıyan, olanlara ləyaqətlə tab gətirən İsa Məsihdir.
Rejissor dövrünün aktual problemlərini-əhalinin yerli hakimiyyətin qəddarlığından, vergilərin çoxluğundan əziyyət çəkməsini, kitabları (azad düşüncəni) yandıran diktatura rejiminin mahiyyətini də əhvalata gətirir.
Əsərin maraqlı versiyalarından birini böyük britaniyalı rejissor Terri Gilliam işləyib. Rejissor romanı hələ 1989-cu ildə ekranlaşdırmaq niyyətindəydi. Lakin müxtəlif səbəblərdən kinolayihə 30 il gecikdi. 2018-ci ildə ekranlara çıxan, İspaniya, Böyük Britaniya, Portuqaliya və Fransanın birgə istehsalı olan film müxtəlif janrların qarışığıdır.
Əsərin qəhrəmanı amerikalı rejissor Tobi (Adam Drayver) İspaniyada "Don Kixot" romanının motivləri əsasında reklam çarxı çəkir. Amma onun çəkilişləri alınmır. Reklam anturajından sıxılan Tobi uzun illər öncə diplom işini - "Don Kixot" filmini çəkdiyi, çəkiliş meydançasının yaxınlığında yerləşən kəndə gedir. Kinoya o zaman böyük iddialarla gələn Tobi diplom işində yeniliklərə cəhd eləmişdi, real adamları çəkmişdi. Ona məlum olur ki, Don Kixot roluna çəkdiyi çəkməçi Havyer (Conatan Prays) indiyədək bu obrazdan çıxa bilmir. Dulsineya rolunu oynayan sadə kəndli qızı Anhelika (Coana Ribeiro) isə indi fahişədir. Havyer Tobi ilə yenidən rastlaşanda onu Sanço kimi qəbul edir və onların birgə yolçuluğu müxtəlif macəralarla zənginləşir.
Gilliam reklam dünyasının görünməyən qatına "Don Kixot" vasitəsilə baxır. Onun əhvalatı, eyni zamanda müəllif kinosu, yəni ciddi sənətlə prodüser kinosunun qarşıdurmasıdır. Nə zamansa kinoya yüksək ideallarla gələn Tobi, özünün diliylə desək, idbar gerçəkliyə təslim olur, böyük pulların xərcləndiyi, sənətin gözardı edildiyi kinosənayedə Don Kixot olmağın mənasızlığını anlayır. Onun debüt filminin qəhrəmanlarından biri Anhelika-Dulsineya da, təmiz kino dünyasından qopandan sonra reallığa təslim olaraq bədənini satır. Yalnız qoca və inadkar Havyer gerçəkliklə barışmaq istəmir.
Rejissor müxtəlif estetikalarda və janrlarda sərbəst gəzişmələr edir. Situasiyadan-situasiyaya filmin janrını dəyişir, əhvalatı drama, sosial drama, fenteziyə, tragikomediyaya, sürreal drama-komediyaya, Roman Polanski stilində mistik trillerə kökləyir. Janrların, maskarad, sirk estetikasının sintezi, Don Kixotun arxaik dünyası ilə çağdaş dövrümüzün qlobal problemlərinin-Trampın siyasətinin, islam terrorçularının bir araya gətirilməsi dramaturji labirintdə tamaşaçını azdırır. Məkanlar, əsasən interyerlər reklam çarxlarına xas tərtibatda, gözəgəlimli, parlaq dekorasiyalarla işlənib. Bəzi epizodlarda Tobi olanları müəllif kimi izləyir və səhnələrə düzəlişlər edir. Misalçün, illər sonra Anhelika-Dulsineya ilə Don Kixot görüşəndə o, özünü çəkiliş meydançasında hiss edərək, "pafosu azaldın" əmrini verir.
Finalda Tobi bilmədən Havyeri-Don Kixotu, onun simasında cəngavərlik dəyərini öldürür. Və yaradıcı böhran keçirən, prodüserlərlə dil tapa bilməyən Tobi Don Kixot, Anhelika isə Sanço roluna girir. Bununla da Tobi öz başlanğıc əqidəsinə qayıdaraq reklama və kommersiya kinosuna üsyan edir. 71-ci Kann festivalında göstərilən film maraqlı forma və strukturuna rəğmən emosional dərinlikdən uzaqdır.
Kanada və Amerika rejissoru Artur Hiller "Lamançadan gələn adam"ı 1972- ci ildə lentə alınıb.
İtaliya və Amerika istehsalı olan film eyniadlı müzikl əsasında çəkilib. 1960-cı illərdə yazılan müziklin dramaturqları amerikalı Deyl Vasserman və Con Derrion, bəstəkarı Mitçem Lidir.
Süjetdə ispan inkvizasiyası dini ehkamlara qarşı zidd təbliğatına görə Migel de Servantesi (Piter Otul) və onun köməkçisini həbs edir. Servantes məhbuslara Don Kixotun əhvalatını danışır.
Hiller əsəri bir növ "mise en abyme" (yuxuda yuxu, hekayədə hekayə və s. anlamını verən rekursiv bədii texnika) texnikası ilə, yəni film içində film kimi qurur. Məhbuslar "Don Kixot" romanındakı personajları oynayırlar. Servantes isə Don Kixotun özünü canlandırır. Müzikl janrında çəkilən filmdə vizual təhkiyə daha çox maraqlı rəqs mizanları ilə qurulur. Qapalı məkandan-həbsxanadan naturaya, butaforiyadan gerçək əşyalara orqanik keçidlər edilir, personaj Servantesin nəqli ilə rejissorun nəqli bir-birinin içində itir.
Bu əhvalatda Don Kixot ruhsal qatda işlənib, sanki mövcud olan onun bədəni yox, ruhudur. Və Aldonsa Dulsineya - Don Kixot xətti dərin işlənib. Məhbus qadınlardan biri, fahişə Aldonsanı canlandıram Sofi Loren obrazının ağır taleyini susqunluğunda, sərtliyində, gözlərinin kədərində ifadə edir. Və ona bədən kimi yanaşan kişilərdən fərqli olaraq, yalnız Don Kixot onun ruhunu görür, ona dəyər verir. Və Don Kixot burda Servantesin alter eqosu kimi çıxış edir.
Rus rejissoru Qriqori Kozintsev "Hamlet"də olduğu kimi, 1957-ci ildə ekranlaşdırdığı "Don Kixot"u da siyasiləşdirib. Və həm üslub, həm də əsərdən seçdiyi xətt baxımından Pabstın yoluyla gedib. O, nəqlində Don Kixotun saraya dəvətini, saray əyanların sadə insanlarla kobud rəftarını, kəskin sosial təbəqələşməni, Don Kixotun və Sançoya təlxək münasibəti önə çıxarır.
Saray qadınlarından birinin yas mərasimi imitasiya edilir. Guya qadın Don Kixot onun sevgisinə cavab vermədiyi üçün ölüb. Mərasimi sonradan Don Kixotu ələ salmaq şousuna çevirən hersoq "Bu yas komediyadır, dunyada olan hər şey kimi sizin xeyirxahlığınız da gülməlidir" deyir.
Don Kixot saraydan qurtulmasını azadlığı kimi dəyərləndirir. Final epizodunda o, Sançoyla səyahətini davam etdirir. Rejissor onların sonsuz səyahətində Don Kixotun mübarizəsini əbədiləşdirir. Nikolay Çerkasovun Don Kixotu zadəgan maneraları, alicənablığı, tragikomikliyi ilə yadda qalır.
1957-ci ildə Kann festivalının əsas müsabiqəsində iştirak edən filmi Qara Qarayevin musiqisi müşayiət edir.
Noyabrın 20-də işğaldan azad olunan Ağdamın simvollarından biri sayılan məşhur “Çay evi” işğalçılar tərəfindən dağıdılıb. Hazırda bu məşhur yerin yalnız dəmir konstruksiyasının bəzi hissələri qalıb.
Həmin konstruksiyanın müəllifi, Ağdamın məşhur “Çay evi”nin baş memarı Naiq Səmədov bu haqda Kult.az-a danışıb.
- Ağdamın məşhur “Çay evi” necə tikildi?
- 1984-88-ci illərdə Ağdamda memar işləmişəm. 1985-ci ildə Xudu Məmmədovun təşəbbüsü ilə Ağdamın məşhur “Çay evi” tikildi. Xudu müəllim Çinin təqvimini mənə göstərdi. Həmin təqvimdə olan layihə daha çox Çin stilində idi, onu milli üslubumuza uyğunlaşdırmaq istədik. Xudu müəllimin mənə göstərdiyi şəkildə həmin tikinti uzaqdan görünürdü, binanın təxminən üçdə bir hissini görə bildim. Dedim, belə bir şey edə bilərik, amma daha çox Şərq üslubunda. Onun bütün konstruksiyası metaldan ibarətdir, borulardan tikilib. Tikinti işlərində Ağdam məhbusları da gəlib bizə yardım edirdilər.
“Çay evi”nin ortasında iri diametrli boru qalxırdı. Hər tərəfdə kiçik həcmli borular konsrtuksiyalarla bir-birinə birləşirdi. Mərtəbələr arası arakəsmələr taxtadan idi. Borular hamısı taxtalarla bağlanaraq, müxtəlif naxışlarla bəzədilmişdi. Hər mərtəbədə dörd qapı nəzərdə tutulmuşdu. Ağlıma gəlməzdi ki, bu layihə belə uğurlu alınar. Ağdamda başqa bir çox layihələrim olub, amma “Çay evi” mənim üçün xüsusidir...
- “Çay evi”nin fəaliyyətini necə xatırlayırsınız?
- Yadımdadır ki, Moskvada o illərdə keçirilən sərgidə bizim layihə “Sovet dövrünün qeyri-adi layihələri” sırasında yer almışdı. “Çay evi”miz tikiləndən sonra bu cür layihəni Kəlbəcərdə də tikmək istədilər, onun da proyektini hazırlamışdım, ancaq tikmədilər. Ağdamın “Çay evi” yeganə olaraq qaldı. Oranı Sarı Şəmil adlı biri işlədirdi. “Çay evi”nin birinci mərtəbəsi yarımzirzəmi kimi qurulmuşdu. Orada əsasən xəmir xörəkləri verilirdi. Oradakı xəngəlin qış vaxtı ayrı bir ləzzəti, dadı olardı. “Çay evi”nin yuxarı mərtəbələrində çay verilirdi.
- “Çay evi”nin açılışında kimlər vardı?
- 1986-cı ilin iyulun 26-da "Çay evi"nin açılışı keçirildi. Açılışda rayon rəsmiləri ilə yanaşı, Azərbaycan KP MK Mədəniyyət şöbəsinin müdiri Vəfa Quluzadə də iştirak edib.
- Axırıncı dəfə orada nə vaxt olmusunuz?
- Ağdam rayonunun işğalından iki ay əvvəl...
- İndi o çay evi dağıdılıb...
- Yenidən tikəcəyik. Ağdamın hazırkı baş memarı Vaqif Həsənov mənim dostumdur. Onunla birgə həmin tikintini yenidən canlandıracağıq. Elə həmin onu, əvvəlki “Çay evi”nin eynisini quracağıq. Bütün bunları könüllü şəkildə etməyə hazıram. Çünki o, Ağdamın simvoludur.
Azərbaycanın Əməkdar artisti Rəşid Rzayev (Səməndər) vəfat edib.