Şou-biznesin məşhur xanımlarının təkqollu sevgililəriSon günlərdə Azərbaycan şou-biznesin bəzi qadın nümayəndələri sevdiyi şəxslərlə gündəmə gəlir.

“Qafqazinfo” xəbər verir ki, kimisi ərinin, kimisi də münasibətini rəsmiləşdirmədiyi sevdiyi bəyin fotosunu paylaşır.

Amma onlar bunu sanki bir trendə çeviriblər. Belə ki, paylaşılan fotolarda izləyicilər şou-biznesin xanım nümayəndələrinin sevdiyi şəxsin simasını görə bilmirlər. Şəkillərdə sadəcə kişilərin yalnız bir bədən üzvü düşür ki,  o da xanımın sarıldığı ya qoldur, ya da tutduğu əl… Buna görə onları sevdiyinin başını “kəsən” şou-biznes nümayəndələri də adlandırmaq olar.

“Təkqol” trendinə son zamanlarda daha çox üstünlük verən müğənni Şəbnəm Tovuzludur.  İzləyiciləri ifaçının həyat yoldaşı olan və israrla hamıdan gizlətməyə çalışdığı Hacısının yalnız sol qolunu görüblər.

Görkəmli Azərbaycan şairi İmadəddin Nəsiminin “Sığmazam” qəzəlini fərqli üslubda oxuyaraq gündəmə gəlməyi bacaran Afət Fərmanqızı da “qonşudan qalma dala” prinsipinə əməl edərək, izləyicilərinə sevdiyi bəyəfəndinin yalnız sol əlini çəkib göstərib. Deyilənə görə, Afətin də əri Hacıdır…

Uzun zamandır sevgilisiz qalan aktrisa-model Pərvin Abıyeva da son paylaşımı ilə gündəmə gəlib. O da naməlum kişinin sol qoluyla şəkil paylaşaraq izləyicilərini düşündürməyə vadar edib. Deyilənə görə, bu şəxs Pərvinin sevgilisidir və cazibədar aktrisa onu ictimaiyyətdən gizlətməyə çalışır.

Müğənni Günah İbrahimli də sevgilisini ictimaiyyətdən gizlətməyə üstünlük verən şou-biznesin xanım nümayəndələri arasındadır. O da vaxtı ilə “təkqollu” paylaşımları ilə diqqət çəkib.

Rəqsanə İsmayılova da əvvəllər Rusiyada yaşayan ərini kimliyini gizlətməyə üstünlük verib. Lakin sonradan onun həyat yoldaşının fotoları mediada yayılıb və ifaçının “sirri” hamıya bəlli olub. O, Fazil adlı şəxslə ailəlidir.

 

Rəqqasə Fatimə Fətəliyeva da uzun müddət evli olduğu bəyin kimliyini ictimaiyyətdən gizli saxlayıb. O, bunun səbəbini ərinin işi ilə əlaqələndirib. Fatimə Fətəliyeva hazırda Xəyal adlı bəylə evlidir.

Bir sözlə, şou-biznesin əksər xanım nümayəndələri münasibətdə olduqları şəxslərin gizliliyinin saxlanılmasına çox önəm verirlər. Təbii ki, bu da onların şəxsi həyatı, şəxsi seçimləridir.

Related imageBakı Turizm İnformasiya Mərkəzi paytaxtda Novruz bayramının daha fərqli şəkildə qeyd edilməsi üçün yeni layihə üzərində iş aparır.

Bunu Trend-ə Bakı Turizm İnformasiya Mərkəzinin direktoru Rüfət Bağırov deyib.

Onun sözlərinə görə, hazırda yeni layihələr üzərində iş aparılır:

“Layihələrin çoxu hələ təsdiqlənməyib. Amma düşünürəm ki, 2020-ci ilin sonunadək hər kəs yeni layihələrin şahidi olacaq. Həmin layihələrdən biri Novruz karnavalının keçirilməsi ilə bağlıdır. Planlaşdırılır ki, karnavalda Bakının mərkəzi küçələrində milli personajlarımız iştirak etsinlər. Bizim düşündüyümüz layihə çox qeyri-adidir. Biz elə etmək istəyirik ki, həmin karnavalda iştirak edən turistlər yenidən Bakıya qayıtmaq barədə fikirləşsin”.

“Bunlar insanları bir-birinə daha doğma edir”

Xəbər verdiyimiz kimi, “Jara-2019” Beynəlxalq Musiqi Festivalının sonuncu günü - iyulun 28-də iştirakçılar qırmızı xalı üzərindən keçiblər.

"Qafqazinfo"nun məlumatına görə, Heydər Əliyev Fondunun vitse-prezidenti Leyla Əliyeva festivalın fəxri qonaqları arasında olub.

Qırmızı xalıdan keçən Leyla Əliyeva festivalla bağlı təəssüratlarını bölüşüb. Leyla Əliyeva “Jara” festivalının tamaşaçılara əsl bayram ab-havası yaşatdığını söyləyib.

“Əfsuslar olsun ki, bu gün festivalın son günüdür. Burada böyük sevgi, məhəbbət və bayram əhval-ruhiyyəsi var. Çox şadam ki, builki festival da böyük uğurla başa çatır. Bol musiqi, sevgi, əyləncə və isti münasibətlər – bütün bunlar insanları bir-birinə daha doğma edir. İnanıram ki, növbəti “Jara”da da bugünkü səmimiyyəti, hərarəti görə biləcəyik. Hər kəsə uğurlar arzulayıram”, - deyə Heydər Əliyev Fondunun vitse-prezidenti bildirib.

Qeyd edək ki, festivalın təşkilatçıları müğənni və bəstəkar, Azərbaycanın Xalq artisti Emin Ağalarov, Rusiyanın Əməkdar Artisti Qriqori Leps, “Russkoye radio”nun və “Qızıl qrammofon” mükafatının təsisçisi Sergey Kojevnikovdur.

Oğlu Leyla Əliyevadan müsahibə aldı

Heydər Əliyev Fondunun vitse-prezidenti Leyla Əliyeva  ötən gün “Jara-2019” Beynəlxalq Musiqi Festivalının fəxri qonaqları arasında olub.

“Qafqazinfo” xəbər verir ki, Əliyevanın oğlu Əli anasından qısa müsahibə alıb.

Leyla Əliyeva “Jara”nı çox sevdiyini bildirib.

Almaniyada həkim kimi çalışan həmyerlimiz Tərlan Mehdizadə Oxu.Az-ın suallarını cavablandırıb:

– Tərlan xanım, bildiyimiz qədəri ilə, dörd yaşında məktəbə getmisiniz. Necə oldu ki, dörd yaşında sizi məktəbə qoydular? Adətən, bu hal vunderkind uşaqlarla bağlı müşahidə olunur.

– Tərtər rayonunda anadan olmuşam, orada oxumuşam. Uşaqlığım müharibə şəraitində keçib. Yaşadığım yerdə müharibənin qoyduğu izlər vardı. Onlardan biri də uşaq bağçası məfhumunun olmaması idi. Anam və atam işə, qardaşlarım isə məktəbə gedirdi. Nə evdə məni saxlayan bir kəs, nə də gedə biləcəyim bir bağça vardı.

Bir gün evdə tək olanda pəncərədən yıxıldığıma görə anam çox qorxdu və məktəbdə işlədiyi üçün məni də özü ilə aparmaq qərarına gəldi. Altı yaşıma qədər birinci sinifdə oxumağıma qərar verildi ki, təki evdə tək qalmayım.

Məktəbdə fəal şagird olmuşam və sinif yoldaşlarımdan yaxşı oxuduğum üçün müəllimlər deyirdilər ki, bu qız heyifdir, boşuna sinifdə saxlamayaq. Beləliklə, 15 yaşımda XI sinfi bitirdim.

– Öz yaşıdlarınızdan nə ilə fərqlənirdiniz? Məktəbdə yaşca hamıdan kiçik olmaq sizə çətinlik yaradırdımı?

– Məktəbdə heç vaxt digər şagirdlərdən kiçik olduğumu hiss etməmişəm. Dərsləri oxuyub başa düşmək baxımından çətinliyim olmayıb. Çox fəal və yaşıdlarımdan bir addım irəlidə olan uşaq idim. Onu da deyim ki, bizim nəsildə ali təhsil almayan yoxdur.

Bu mənada, bəlkə də təhsilə marağım genetikdir. Məsələn, qardaşım dördüncü sinifdən altıncı sinfə keçib. Beş yaşında dünyanın bütün ölkələrini, paytaxtlarını və prezidentlərinin adını əzbər bilirmiş. Halbuki bunu ona heç kim öyrətməyib. Yəni bizim ailədə belə hallar var.

– Necə oldu ki, Almaniyaya getmək qərarına gəldiniz? 

– Universitet vaxtı başa düşdüm ki, Azərbaycanın səhiyyə sistemində işləyə bilmərəm. Buna görə də Avropaya getmək qərarına gəldim. Almaniya tibb sahəsində uğurları ilə seçildiyi üçün bu ölkəni seçdim. Buraya gəlməyim çətin proses oldu, amma tək də olsa, bunu bacardım. Ailəm Almaniyaya getmək istədiyimi biləndə razılaşmadı. Lakin israrımı, əzmimi gördükdən sonra artıq heç nə edə bilməyəcəklərini anladılar. Bu uğurlarımı yalnız özüm, heç bir dəstək olmadan qazanmışam.

Dörd il Şverin və Gettingen şəhər xəstəxanalarında uşaq həkimi işləmişəm. Artıq iki ildir Hildeshaym Helios xəstəxanasında uşaq şöbəsində çalışıram.

– Uşaqlarla işləməyin hansı çətinlikləri var?

– Onlarla işləmək çox çətindir. Çünki burada çox ağır xəstə uşaqlar qəbul edirik. Xərçəng diaqnozu qoyarkən valideynlərə uşaqlarının ölümün bir addımlığında olduğunu, reanimasiyada qalacağını və yaşamaq uğrunda mübarizə apardığını demək mənim üçün çox ağırdır.

Uşaq sağalandan sonra palataya girəndə üstünə qaçıb səni qucaqlayır. Bu zaman sevincin həddi-hüdudu olmur. Özünü qəhrəman kimi hiss edirsən.

– Başınıza maraqlı hadisələr gəlibmi?

– Maraqlı hadisələr çox olub. Mən burada işləməyə başlayanda 21 yaşım var idi. Onlar 21 yaşında orta məktəbi bitirirlər, mən isə artıq həkim idim. Buna inana bilmirdilər. Hamı məndən şəxsiyyət vəsiqəmi istəyirdi, çünki zarafat etdiyimi düşünürdülər. Baş həkim isə deyirdi ki, belə çıxır, mən 16 yaşında anatomiya dərsində meyitin yanında durub dərs keçmişəm.

“Bu cinayətdir, 18 yaşı olmayan bir uşağın belə şeylər etməsi qanuni deyil. Siz universitetinizi rahat şəkildə məhkəməyə verə bilərsiniz” deyirdilər.

Bir dəfə gecə növbəsində bir uşağı müayinə etmişdim. Uşağı evə buraxan zaman atası mənə “sağ ol” dedi və stolun üzərinə 40 avro pul qoydu. Bunu bir almanın etməsi məni təəccübləndirdi. Təbii ki, pulu özünə qaytardım və bildirdim ki, bu, mənim işimdir, buna görə maaş alıram. Kövrəldi, məni qucaqladı və həkimlərin onun üçün Allah qədər dəyərli olduğunu bildirdi.

– Azərbaycana qayıtmaq istəyirsinizmi?

– Çox istərdim ki, Azərbaycana qayıdım, amma indiki şərtlər altında yox. Mən karyeramı Almaniyada qurduğum üçün Azərbaycan səhiyyəsinə heç cür uyğunlaşa bilmirəm. Bu beş il ərzində cəmi bir dəfə azərbaycanlı xəstəm olub və onunla Azərbaycan dilində danışmışam. Təsəvvür edə bilməyəcəyiniz qədər möhtəşəm hisslər keçirmişəm. Çünki öz millətimi çox sevirəm.

– Almaniyanın səhiyyə sistemi bizimkindən nə ilə fərqlənir?

– Almaniya səhiyyə sistemini Azərbaycanın səhiyyə sistemindən çox şey fərqləndirir. Ən əsası xəstə-həkim münasibətləridir. Həkim xəstəyə ən hörmətli insan kimi yanaşır, otağa girəndə ayağa durur, əl sıxır, özünü təqdim edir, çox səbirlə şikayətləri dinləyir. Burada xəstələrin də həkimlərə hörməti böyükdür. Azərbaycan səhiyyəsində isə belə hallara çox az rast gəlinir.

Almaniyada tibb sahəsinə çox sərmayə yatırılır. Buna görə də burada tibbin inkişaf səviyyəsi belə yüksəkdir. İcbari tibbi sığorta sistemi insanların həyatını asanlaşdırır. Səfil həyatı yaşayan biri belə, xəstəxanada bir qəpik vermədən sağlamlığı ilə bağlı ciddi problemini həll edə bilir. Çox arzu edirəm ki, ölkəmizdə icbari tibbi sığorta lazımi səviyyədə inkişaf etsin.

“Səs Azərbaycan” layihəsinin qalibi Emiliya Yaqubova ərə gedir.

Minval.info axşam.az-a istinadən xəbər verir ki, toy avqustun 12-si paytaxtın dəbdəbəli məkanlarının birində baş tutacaq.

Sənətçi Tamerlan adlı iş adamı ilə ailə qurur.

Qeyd edək ki, cütlük uzun müddətdir ki, sevgilidir.

Əsl adı Ələsgərmiş, amma Fərəc deyərmişlər. Tanımazsız, qoruq-qaytaqlar başına elə oyun açmayıb ki! Məşhur Nağıyevlər nəslindəndi. Lap dəqiqi, Ağa Musa Nağıyevin qardaşı oğludu…

Fərəc – kədərdən sonrakı sevinc

1902-ci ildə Ağa Musanın oğlu İsmayıl (Bu həmin İsmayıldı ki, atası onun xatirəsinə 1907-1908-ci illərdə  xeyriyyə məqsədiylə böyük bir bina tikdirir. Həmin bina “İsmailiyyə” adlanır. İndiki Elmlər Akademiyasının Rəyasət Heyətinin binası) dünyasını dəyişir. Düz bir ildən sonra bu ocaqda bir oğlan uşağı doğulur. O vaxt Ağa Musa Nağıyev xaricdə səfərdəymiş, ona görə də uşağın doğulduğundan çox gec xəbər tutur. Qayıdıb gələndə görür ki, qardaşının evində bir körpə var. Adını da Ələsgər qoyublar. Sevinir, amma deyir ki, nahaq məni gözləməmisiz, adını Fərəc qoyardım. Fərəc –  kədərdən sonra gələn sevinc deməkdi. Allah onu İsmayılın əvəzinə göndərib… Beləcə doğma övladlarını itirən Ağa Musa Nağıyev qardaşı oğlunu özünə varis edir…

Elə o vaxtdan da balaca Ələsgər dönüb olur Fərəc.

Dilarə Nağıyeva (qızı):

– Ağa Musa atamı çox istəyirdi. Biz balacaydıq, xarici bankdan atamın adına Ağa Musanın əmanətdəki pulunun vərəsəlik sənədi gəlmişdi. Səhəri gün atamı NKVD-yə çağırdılar. Özü danışırdı: deyirdi, bütün gecəni yatmadım, səhəri dirigözlü açdım. Üstümə üç yorğan atmışdılar, yenə də tir-tir əsirdim. Durub gedəndə evdəkilərlə vidalaşdım ki, bilmək olmaz, bəlkə, heç geri qayıtmadım. Deyirdi, NKVD-nin dəhlizindən  keçəndə elə bil divarlar məni sıxırdı. İnanmırdım ki, bu divarlar məni evə qayıtmağa qoyacaq. Bilirdim ki, bu pulun axırda bir xatası olacaq.

Atam NKVD-də yaxın qohumumuza rast gəlir. Həmin adam sakitcə yaxınlaşıb deyir ki, pulu başından elə, yoxsa pis olacaq.  Atam da gedib sənədə qol çəkir ki, ona bu pulun bir qəpiyi də lazım deyil, hamısını yetimxanalara verir. Amma o vaxt özümüzın pula ehtiyacı vardı. Nəyimiz vardısa, hamısını talayıb aparmışdılar.

“Soyadımız başımıza bəla olmuşdu”

Sənətə gələndə cavanmış: cəmi 17-18 yaşı varmış. “Tənqid-təbliğ” Teatrından başlayır. Hələ qismətinə epizodik rollar düşür…

Sonrasa Bakı Xalq Teatrında işləyir. Düz 1928-ci ilə kimi. Bir il sonrasa…


– Həmin ildən atamın səyyar həyatı başladı. Bakıda işləməyə imkan vermirdilər. Bir rayonda yerini rahatlayan kimi ordan  çıxarıb başqa yerə göndərirdilər. Salyana, Sabirabada, Şəkiyə, Dərbəndə, Aşqabada… Hərəmiz bir tərəfdə doğulmuşuq. Soyadımız başımıza bəla olmuşdu. Bir yandan da qaçaqlar. Anam danışırdı ki, tez-tez üstümüzü qaçaqlar alırdı. Deyirdilər,  Murovdağdan gəliblər. Bir dəfə qaçaqlar evimizi mühasirəyə alır.  O vaxt anam qucağı uşaqlıymış. Uşağı da, anamı da balışların altında gizlədiblər ki, qaçaqların əlinə keçməsin.

Aktyor, rəssam, rejissor…

Fərəc 1932-ci ildə Bakı Teatr Texnikumuna daxil olur. Üç sənətin sirlərini öyrənir: aktyorluq, rəssamlıq, rejissorluq.

– Atam harda işləyirdisə, teatrın yükü onun üstünə düşürdü. Rəssamlıq eskizlərindən tutmuş, aktyorların paltarlarına kimi hamısını özü hazırlayırdı. O vaxt Sabirabad, Salyan, Aşqabad, Dərbənd, Nuxa teatrlarını yaradanlardan biri də atam olub. Sabirabad teatrında işləyəndə Lütfiyar İmanov hələ tanınmırdı. Atam ona rollar verib, qabağa çəkib, sənətə gətirib. Deyirdi  ki, Rübabə Muradovanın, Münəvvər Kələntərlinin tanınıb üzə çıxmasında da  köməyi çox olub.

…Bir günsə Fərəc Nağıyevin Bakıdakı evini əlindən alırlar. Bu işdə Mir Cəfər Bağırovun xüsusi tapşırığı olur:

– Atam nə qədər çalışırsa, bir şey çıxmır. Deyirlər, sənin evə ehtiyacın yoxdu. Beş uşaq, atam, anam… belə böyük külfətə ev lazım deyildimi? Axır ki, 50-ci illərdə birdəfəlik Bakıya qayıdandan sonra evimizin bir otağını geri ala bildik.  Həmin vaxtlar atam Bakı Xalq Yaradıcılıq Evində rejissor, baş metodist işləyib.  Sənətinin dəlisiydi, vəzifə-filan istəyində deyildi. Amma heç vaxt qədir-qiyməti bilinmədi. Şeir də yazırdı, hərdən bizə də oxuyardı. Adil İsgəndərovun vaxtında “Xırs – quldurbasan”  tamaşasının əvvəlinə və axırına şeir yazmışdı. 1961-63-cü illərdə dənizkənarı parkdakı Estrada Teatrında işlədi. Orda da öz şeirləri ilə çıxış eləyirdi, duzlu, məzəli… Elə həmin vaxtlar Bakı Xalq Yaradıcılıq Evində lal-karlarçün  də teatr təşkil eləmişdi. Orda rejissor kimi də işləyirdi.

1973-cü il.  Bu tarix ağır sınaqlardan çıxan ailəyə daha bir bəla gətirir. Ailənin başçısı – Fərəc xərçəng xəstəliyinə tutulmuşdu…

– Ruxsarə xanım bizə gəlmişdi. O, Azərbaycanda ilk qarmonçalan qadın olub. Pianoda da yaxşı çalırdı. Həm də böyük bir nəslin qızıydı, Mirzəbəyovlardanıydı. Ruxsarə xanımın atamla arası yaxşıydı,  dostluqları tuturdu. Eşitmişdi ki, Fərəc xəstədi, durub gəlmişdi. Atamın kefini açmaqçün “Leyli və Məcnun”dan bir musiqi çaldı. Atam da oxudu. Səsi adamın ürəyini parçalayırdı.  Biz onu oxuyan görməmişdik. Yəqin, bilirmiş ki, ömrünə az qalıb…

Fərəcin ölümü ömür-gün yoldaşı Zəhra xanımçün çəkilməz dərd oldu.  Düz 20 il hər ay qəbrini ziyarət elədi. 1992-ci ildəsə həmişəlik yanına köçdü.

Xoş sonluq

…Yazını ölümlə qurtarmaq istəmirəm. Dilarə xanım ata-anasının nağılabənzər sevgisindən danışdı mənə. Mən də sizə danışım:

Fərəcin 9, Zəhranın da 4 yaşı varmış.  Fərəcin anası Məşədi Balacaxanımın gözləri tutulur. Heç kəs dərdinə dərman eləyə bilmir. Bir gün Zəhranın nənəsi Məsməxanım Məşədi Balacaxanımgilə gəlir. Arvadı görür, deyir, mən səni sağaldaram. Başlayır türkəçarəyə. Bir müddət sonra Balacaxanımın gözləri açılır. Sevindiklərindən öz aralarında danışırlar ki, gəl qohum olaq. Məsməxanım deyir ki, mənim 8 qız nəvəm var, birini sənin oğluna verirəm. Məşədi Balacaxanım oğlunu  götürüb  gedir qızlardan birini bəyənməyə. Səkkiz qızı düzürlər sıraya. Fərəcə deyirlər, bu qızların hansı sənin olsun? Fərəc də hamısına baxır, axırda əliylə Zəhranı göstərir. Zəhra, doğrudan da, qızların ən gözəliymiş. O gündən 4 yaşlı Zəhrayla 9 yaşlı Fərəci nişanlayırlar. Uşaqlar yavaş-yavaş böyüyür. Ağılları kəsəndə  bir-birilərini sevirlər.  Fərəc evdəkilərdən xəlvət  nişanlısını  teatra apararmış. Zəhranın balaca bacısına da şirnidən-konfetdən alıb tapşırarmış ki, birlikdə teatra getdiklərini  atasına deməsin. Fərəc Zəhranı hər kəsə qısqanırmış. Onun paltarlarını da özü tikirmiş ki, qadının bədəninə özgə əli dəyməsin.


P.S. Ötən əsrin əvvəllərində Bakının neft milyonçularından olmuş Ağa Musa Nağıyevin iki övladı dünyaya gəlib – Ümbülbanu və İsmayıl. Hər ikisi dünyadan vaxtsız köçüb. Deyilənə görə, hər iki övladını itirəndən sonra Ağa Musa çox pis hala düşür. Nə milyonlar, nə sərvət, nə tikdirdiyi dəbdəbəli binalar onun gözünə görünür. Onun bu halını görən qardaşı Ağa Əli məsləhət görür ki, 4 oğlundan birini özünə övladlığa götürsün. Həmin vaxt Ağa Əlinin həyat yoldaşı 5-ci uşağa hamilə imiş. Ağa Musa isə deyir, bu doğulacaq uşağı verərsən mənə. Qardaşı qayıdır ki, birdən qız oldu? Ağa Musa deyir, eybi yox, qismət Allahdandır! Elə olur ki, oğlan doğulur – 1903-cü il dekabrın 5-də (Ağa Musanın İsmayıl oğlu 1902-ci ildə dünyasını dəyişmişdi). Ağa Musa yeni doğulan uşağa Fərəc adını verir. Mənası – kədərdən sonra gələn sevinc deməkdir. Bundan sonra İsmayılın kədərini, azacıq da olsa, unudur və sevincini balaca Fərəcdə tapır.

modern.az

“X maqazin” şou-biznes nümayəndələri arasında sorğu apararaq, onlardan yay istirahətinə xərclədikləri məbləği soruşub.

Müğənnilər “10 günlük istirahətə nə qədər pul xərclənir” sualına müxtəlif cavablar veriblər. Çoxları isə xərclədiyi məbləği açıqlamaqdan çəkinib.

Sevda Yahyayeva heç vaxt məbləğ demədiyini bildirib. ifaçı hər kəsə yayda ürəyincə dincəlməyi diləyib.

Rüfət Axundov isə “İki nəfər 5 min manata gedib beşulduzlu oteldə dincələ bilər. Hər şey daxil xidməti ilə… Azərbaycanda isə bir gün 250-300 manata gəlib çıxır” sözlərini söyləyib.

Aynur Dadaşova isə dincəlməyə vaxt tapmadığını söyləyib:

“Azərbaycanda gedib yaxşı oteldə 10 gün dincəlməyə 10 min manat lazımdır”.

Rəvan Qarayev isə Türkiyədə bu yaxınlarda təkcə gəzmək üçün 1500 manat xərclədiyini bildirib:

“Buna otel, yemək daxil deyildi. Amma belə tək gedəndə 5-6 min xərcləyirəm”.

Günay İbrahimli isə hər zaman istirahətin ona baha başa gəldiyindən gileylənib:

“Ötən il getdiyim istirahətdə 8 günə 10 min dollar xərclədim. Əvvəldən bilet ala bilmirəm, işlərimə görə alınmır. Gəzintiyə 2-3 gün qalmış bilet aldığım üçün baha olur”.

Dilarə Kazımova isə çox pul xərclədiyini etiraf edib:

“Maldiv bahadır, 4 mindən çox xərclədim. Çox vaxt isə xaricdə dostlarımın evində qalıram”.

Tarix Əliyev isə çox az pulla dincəldiyini söyləyib:

“Çox pul xərcləyən deyiləm. 200 dollarla 1 həftə qala bilərəm. Gedib günümü dönərlə yola verərəm”.

Əbdül Mahmudov: “İnanırıq ki, rəsmi qurumların dəstəyi ilə yenidən bu filmin çəkilişlərinə başlaya biləcəyik”

Bu günlərdə böyük dövlət xadimi, Səfəvilər dövlətinin qurucusu və ilk hökmdarı, klassik Azərbaycan şairi Şah İsmayıl Xətainin doğum günü qeyd olundu. Xatırladaq ki, Şah İsmayıl Heydər oğlu Səfəvi 1487-ci il iyul ayının 17-də (digər versiya ilə iyulun 23-də) Ərdəbil şəhərində anadan olub.

Hər il iyul ayında Xətaidən söz düşəndə onunla bağlı çəkiləcək film də yenidən müzakirə obyektinə çevrilir. Qeyd edək ki, təxminən 2000-ci ilin əvvəllərində dövlət sifarişi ilə Səfəvi hökmdarı barədə film çəkilişlərinə start verildiyi bildirilirdi. Filmin böyük ekran əsəri olacağı gözlənilsə də, sonradan bilinməyən səbəblərdən çəkilişlər yarımçıq saxlanıldı. Bəs bu filmin sonrakı taleyi necə olacaq?

Məsələ ilə bağlı “Yeni Müsavat”ın əməkdaşı adıçəkilən filmin rejissoru Əbdül Mahmudovla əlaqə saxlayıb. Rejissor bildirib ki, çəkilişləri bərpa etmək üçün rəsmi qurumlara müraciət edib: “Artıq 40 ildir ki, bu filmin çəkilməsi üçün çalışıram. Uzun-uzadı mübarizəmdən sonra 2000-ci ildə çəkilişlərə başladıq. Belə ki, həmin dövrdə mərhum prezident Heydər Əliyevin təşəbbüsü ilə filmin ssenarisi qəbul edildi və filmin çəkilməsinə xeyir-dua verildi. Hətta filmin çəkilişləri üçün 1 milyon pul ayrıldı. Mən filmin çəkilişləri üçün məkanlar seçməyə başladım, aktyor seçimi aparıldı və birdən filmin çəkilişləri dayandı. Bütün hər şey ”Azərbaycanfilm” kinostudiyasının arxivində saxlanılır”.

Rejissor deyir ki, film 2 hissəli kinoepopeya formasında çəkilməli idi: “Birinci iki seriyanın ssenarisi hazırdır. Bununla bağlı 1 milyon manat pul xərclənmişdi, sonra bəlli olmayan səbəblərdən işlər dayandırıldı və bunun səbəbi barədə hələ də mənə bir söz deyilməyib. Bu, böyük ekran əsəri olmalıdır. Şah İsmayıl Xətai zamanında bizə 2 milyon 800 min kvadrat kilometrə çatan ərazi qoyub gedib. Baxın, bu gün isə ərazimiz cəmi 86, 600 min kvadrat km-dir.

Qeyd edim ki, filmin ssenarisi hazırda Kinematoqrafçılar İttifaqının sədri Şəfiqə Məmmədovanın stolunun üstündədir. İnanırıq ki, rəsmi qurumların dəstəyi ilə yenidən bu filmin çəkilişlərinə başlaya biləcəyik”.

Məsələyə aydınlıq gətirmək üçün Mədəniyyət Nazirliyinin Kinematoqrafiya şöbəsinin filmlərin qeydə alınması, təbliği və yayımı sektorunun müdiri Cəmil Quliyevlə əlaqə saxladıq. C.Quliyev hazırda bölgələrin birində istirahətdə olduğunu və buna görə sualımıza cavab verə bilməyəcəyini dedi.

Yaşadıq, yaşlandıq. Savaşlar, qələbələr, məğlubiyyətlər, itkilər,zindanlar, dostluqlar, düşmənliklər , xəyanətlər, ağrılar, sevinclər gördük. Ömrümün 31 ilini siyasətə, 30 ilini mətbuata – “Yeni Müsavat”a xərclədim.

Bütün sərmayələrim ömrümdən oldu. Dividentlərimi əlahəzrət Tarix ödəyəcək, hər halda…

Övladlarımı vətən, Vətəni Anam kimi sevdim. Dostluqlara və Sözə sadiq oldum! Savaşdan və Düşməndən qorxmadım. Fırtınalı, enişli -yoxuşlu bir həyat yaşadım; ya da o “Həyat” dediyim məni yaşadı, yaşayır…

Allaha inandım, bəndəni sevdim. Erməniyə güllə, rusa yumruq sıxdım…

Azadlıq Meydanında 17 gün, Vətənin türmələrində 17 ay yatdım…

Şükrançıyam!

Bir də, bitməyən “Yeni Müsavat” sevdası – missiyası var! Milli Hərəkatın böyük və bugünlərə qədər bölünmədən, dağılmadan salamat qalan tək layihəsi. Məni hər yerə aparan da Odur!

Ötən illərdən qalma fotolardan boylanan qarasaqqal bir gənc var. İnadcıl, savaşçı, qorxusuz.

23 yaşında bir qəzet qurdu, həm də bir partiya; 53 yaşında bu sətirləri yazdı. Amma çox sözləri yazmadı… Müdrikləşib, çünki gələcəyə planı və ümidləri var…

Mən o gənci içimdə gizlədim, çox da uzaqda deyil.

Siyasətin daş dövrüdü, hərənin əlində bir daşlı kəltən var; qoruyum, dedim, onun GƏLƏCƏYİ gələnə qədər mənə, ağsaqqala əmanətdi…

Dünya bir dəyirman daşıdı.
Dəyirman daşı fırlanır…